Tuesday, February 5, 2013

Wangian yang Hilang (The Lost of Fragrance)


Daku riwayatkanmu satu rahsia leluhurmu
Yang bersemi permai di kalungan bebunga malai
Yang tersemat di lehermu
Ribuan tahun silam
Sejauh Tanah Kanaan

Seri rahsia itu
Hanya yang mewarisi debunga cintanya mampu mengerti
Talkum bebunga itu
Semakin kuat terhidu
Setanggi wangian semakin hampir kutemu
Haruman itu semerbak di segenap relung sanubariku
Rahsiaku ini hanya bagi yang mengerti


~ A men from The East





Puisi di bawah tajuk:

Wangian yang Hilang (The Lost of Fragrance)



Duhai kasihku
Bangsa bunga – bungaan
Semerbak haruman wajahmu
Ku hidu sejauh Tanah Kanaan
Dikau yang bersembunyi dibalik nama wangian
Damar Wangi
Jejakmu takkan sesekali ku kehilangan
Bunga yang kau siram dengan air tanganmu
Mekar sepanjang jalan ke akhir zaman

Namun
Wangian mu itu
Mengundang lebah bertandang
Datang ia tanpa diundang
Menjarah madu yang kau wariskan
Jangan dikau bimbang sayang
Rahsiamu terjaga didalam genggaman
Haruman mu takkan sesekali hilang
Walau madu dihirup orang

Duhai kasihku
Mayang Mengurai
Gemalai langkahmu dalam tarian
Ibarat berseri kuntuman teratai
Kelopak nusantara kian kembang
Dibawah empayar wangsa bungaan
Padma, Kemboja dan Champaka
Telah lama kau tinggalkan


Ingin sekali daku menghidu kembali
Wangian yang lama menghilang
Ingin daku sekali lagi melihat
Mekar lagi kudup bangsa bungaan
Membawa haruman
Bersama santun nan susila


Takkan layu bunga di dunia
Selagi melati kekal hiasan di sanggulan
Takkan hilang haruman melati
Selagi santun nan susila kekal di jambangan

Buatmu Bangsaku
Bangsa Bunga –bungaan
Rahsia ini telah daku lepaskan
Janji Seri Wan Kembang aku kotakan
Buat pemegang panji akhirzaman


Oleh:

~ A men from The East

No comments:

Post a Comment