Daku
riwayatkanmu satu rahsia leluhurmu
Yang bersemi
permai di kalungan bebunga malai
Yang tersemat
di lehermu
Ribuan tahun silam
Sejauh Tanah
Kanaan
Seri rahsia itu
Hanya yang
mewarisi debunga cintanya mampu mengerti
Talkum bebunga
itu
Semakin kuat terhidu
Setanggi
wangian semakin hampir kutemu
Haruman itu
semerbak di segenap relung sanubariku
Rahsiaku ini
hanya bagi yang mengerti
~ A men from
The East
Puisi di bawah tajuk:
Wangian yang
Hilang (The Lost of Fragrance)
Duhai kasihku
Bangsa bunga –
bungaan
Semerbak haruman
wajahmu
Ku hidu sejauh
Tanah Kanaan
Dikau yang bersembunyi
dibalik nama wangian
Damar Wangi
Jejakmu takkan sesekali
ku kehilangan
Bunga yang kau
siram dengan air tanganmu
Mekar sepanjang
jalan ke akhir zaman
Namun
Wangian mu itu
Mengundang
lebah bertandang
Datang ia tanpa
diundang
Menjarah madu
yang kau wariskan
Jangan dikau
bimbang sayang
Rahsiamu
terjaga didalam genggaman
Haruman mu
takkan sesekali hilang
Walau madu
dihirup orang
Duhai kasihku
Mayang Mengurai
Gemalai langkahmu
dalam tarian
Ibarat berseri kuntuman
teratai
Kelopak nusantara
kian kembang
Dibawah empayar
wangsa bungaan
Padma, Kemboja
dan Champaka
Telah lama kau
tinggalkan
Ingin sekali
daku menghidu kembali
Wangian yang
lama menghilang
Ingin daku
sekali lagi melihat
Mekar lagi kudup
bangsa bungaan
Membawa haruman
Bersama santun
nan susila
Takkan layu
bunga di dunia
Selagi melati
kekal hiasan di sanggulan
Takkan hilang
haruman melati
Selagi santun
nan susila kekal di jambangan
Buatmu Bangsaku
Bangsa Bunga –bungaan
Rahsia ini
telah daku lepaskan
Janji Seri Wan
Kembang aku kotakan
Buat pemegang
panji akhirzaman
Oleh:
~ A men from
The East
No comments:
Post a Comment